اربعیـــــن حسیــــــنی (ع)

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صورتخانه تا عرش اعظم است

این صبح تیر باز دمید از کجا کزو

کار جهان و عالم جمله در هم است

خاندان حسین از این کو به آن کو میدویدند.از دست نگاه های زهر آلود و تیر های شماتت کودکان در دل آرامش ندارند.خداوندا این چه شورشیست که وقتی از راه میرسد تمام بدن مخلوقات می لرزد.

حماسه حسینی .........بادل ها عجب کاری کرد.کسی را نمیبینم در عزا خانه باشد اما برای حسینش نگرید.

وقتی شب آخر نور هارا خاموش کردی حسینم،تا هرکه روی ماندن ندارد برود..........و امروز در عزاداری ها چراغ ها خاموش میشوند ............روی برگشتن ندارم.

حضرت زینب در تلّ زینبیه ایستاده و جنازه برادرش را میبیند و قلبش تکه تکه میشود.....

اهل آتش شهر به شهر میروند و صدای کف زدن ها و هورا کشیدن اهل شهر به گوش میرسد،اما اهل خاندان حسین هنوز صبورند.

40 روز گذشته و خطبه های آتشین زینب فرا رسید و سر به زیر شدن سپاه یزید و آن هایی که برای خون حسین (ع) و شهدای نینوا کف می زدند و شادی میکردند.آری زینب خطبه هایش را میگوید و همه به لبانش چشم دوختند،دشمنان پای میکوبند و شادی میکنند تااینکه این خطبه ها به ثمر نشست و بعد از 40 روز چنان افشا گری کردند که پایه های حکومت یزید سست شد.

یا حسین بزرگی توفراتر از آن بود که در هزارو چند سال بماند.ای حسین بزرگی تو گلی در کربلا بود وقتی رویید عطرش همه جهان را فرا گرفت.

هزاران سال گذشته و هر سال به عاشقان ابا عبدالله افزوده می شودوهرسال جهان در انتظار اربعین حسینیست.

دوستداران جگر گوشه رسول خدا (ص) به جاده عشق میروند و با پای پیاده به کربلای حسین روانه میشوند و طبق همیشه بیشترمان در چشیدن حس عشق اباعبدلله میسوزیم و میسازیم تا بلکه نظری کردند ومارا برای نوکری شان به آغوش گرم کربلا و نجف روانه کردند.